rustig voorbereiden op D-day
Blijf op de hoogte en volg Leo en Monique
12 December 2015 | Verenigde Staten, Honolulu
Dit bedje bevalt ons wel, ik had zelfs moeite om vanochtend op te staan.
En da’s natuurlijk niet zo handig, want overmorgen moet ik zeker al om half 4 opstaan om de start van 5.00 uur niet te missen!
Afijn, eerst nog maar even 5 km hard gelopen om aan de warmte te wennen, poeh hee, dat was al snel zweten geblazen… Na ons eerste self-made ontbijtje zijn we naar de EXPO gelopen om m’n startnummer en zo op te halen. Het blijkt, dat ons hutje prima centraal ligt: alles, ook de finish van de marathon, ligt op loopafstand. Alleen naar de start komen moeten we nog even uitvogelen.
Na ’t geregel op naar het strand voor een bak koffie en lunch – da’s wel gek hoor: overal kerstversiering en kerstliedjes terwijl het hier tropisch warm is. Op onze handdoekjes geïnstalleerd, meteen smeren natuurlijk en dan maar genieten.
Komt er na zo’n uurtje luieren opeens een hele groep mensen ’t strand oplopen, beetje officieel gedoe en allemaal cameramensen eromheen. Wat blijkt? De toplopers van zondag – de echte wereldtop-marathonlopers! – worden aan de pers gepresenteerd. En dat gewoon op 10 meter afstand van ons strandplekje. Allemaal op de foto natuurlijk en diverse interviews. Ik heb me er maar eens tussen gemengd, even m’n neus opgestoken en zelf foto’s gemaakt, ook selfies met dè topper, winnaar van vorig jaar en van Amsterdamse edities (vandaar zijn bijnaam “Mr Amsterdam”) Wilson Chebet. Had ik meteen een goeie binnenkomer bij ‘m, deze man houdt gewoon van Holland, toch?
Nu gaan we maar ‘ns echt vroeg naar bed, ’t is al 19.30 uur, wie weet hoe goed ’t dan zondag gaat…
En da’s natuurlijk niet zo handig, want overmorgen moet ik zeker al om half 4 opstaan om de start van 5.00 uur niet te missen!
Afijn, eerst nog maar even 5 km hard gelopen om aan de warmte te wennen, poeh hee, dat was al snel zweten geblazen… Na ons eerste self-made ontbijtje zijn we naar de EXPO gelopen om m’n startnummer en zo op te halen. Het blijkt, dat ons hutje prima centraal ligt: alles, ook de finish van de marathon, ligt op loopafstand. Alleen naar de start komen moeten we nog even uitvogelen.
Na ’t geregel op naar het strand voor een bak koffie en lunch – da’s wel gek hoor: overal kerstversiering en kerstliedjes terwijl het hier tropisch warm is. Op onze handdoekjes geïnstalleerd, meteen smeren natuurlijk en dan maar genieten.
Komt er na zo’n uurtje luieren opeens een hele groep mensen ’t strand oplopen, beetje officieel gedoe en allemaal cameramensen eromheen. Wat blijkt? De toplopers van zondag – de echte wereldtop-marathonlopers! – worden aan de pers gepresenteerd. En dat gewoon op 10 meter afstand van ons strandplekje. Allemaal op de foto natuurlijk en diverse interviews. Ik heb me er maar eens tussen gemengd, even m’n neus opgestoken en zelf foto’s gemaakt, ook selfies met dè topper, winnaar van vorig jaar en van Amsterdamse edities (vandaar zijn bijnaam “Mr Amsterdam”) Wilson Chebet. Had ik meteen een goeie binnenkomer bij ‘m, deze man houdt gewoon van Holland, toch?
Nu gaan we maar ‘ns echt vroeg naar bed, ’t is al 19.30 uur, wie weet hoe goed ’t dan zondag gaat…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
